Akuratnie położeniem torów w scenerii testowej zjechałem na zero i stąd ta różnica 0,18 m. Dzięki @youBy za konkretne info! Myślałem że wysokość szyn nie jest uwzględniana, tzn. że zawiera się w wysokości automatycznie rysowanej podsypki. ... No to teraz to mi się wszystko rozjaśniło. Jeszcze tylko takie pytanko na koniec. Czy ta wartość jaką dodajemy ze względu na wysokość szyny to dokładnie 0,18 m czy tak jak jest w rzeczywistości dla szyny typu S60 0,172 m. ... No tak 0,172 m i jeszcze pewnie podkładka amortyzująca. To gdzieś wyjdzie koło 0,18 m.
« Dodano: 23 Stycznia 2010, 18:04:16 »
No to teraz myślę, że mogę krótko podsumować moje testy i rozważania dotyczące projektowania i umieszczania pantografów na elektrycznych pojazdach trakcyjnych w symulatorze.
Trzeba tu wspomnieć o zasadniczym założeniu przy tworzeniu pantografów, a mianowicie ważnym jest to, że wzorcowym pantografem (czyli pantografem dla którego skalibrowano kąty obrotu ramion górnych i dolnych) jest odbierak zastosowany w modelu EU07 303e.t3d / 303.mmd. Dalej będę ten odbierak nazywał
pantografem wzorcowym. Tutaj
http://www.marcinpawlowski.cba.pl/pantograf.html jest schemat poglądowy do moich rozważań. I tak dla tego pojazdu pivoty obrotu ramion dolnych umieszczone są na wysokości około 4,035 m (jest to tak jakby wysokość na jakiej znajduje się pantograf). Położenie pivotu ślizgu w osi Z wynosi około 4,25 m (w stanie złożonym). W modelu tym powierzchnia ślizgu niemalże pokrywa się z pivotem ślizgu (można przyjąć, że są na tej samej wysokości - kwestia piątego albo czwartego miejsca po przecinku). Te założenia są niezbędne do wyznaczenia współczynników
pantfactors: w pliku .mmd podczas umieszczania tradycyjnego pantografu z MaSzyny na innym pojeździe trakcyjnym lub przy tworzeniu i umieszczaniu nowego pantografu.
Tutaj wymienię moje spostrzeżenia ujmujące co jest ważne przy tworzeniu nowego pantografu. Aby nowo tworzony odbierak działał poprawnie pod względem kinematycznym w symulatorze (tzn. nie oddalał się od przewodu jezdnego do góry lub w dół podczas jazdy przy zmiennej wysokości trakcji) muszą być spełnione dwa zasadnicze warunki:
1. Powinny być zachowane długości ramion dolnych i górnych takie jak w pantografie wzorcowym.
2. Powinny być zachowane położenia pivotów względem siebie wzdłuż osi Y i Z. Mogą one lekko odbiegać od tych jakie są w pantografie wzorcowym, lecz wtedy musimy odległość w osi Z pomiędzy pivotami dolnych ramion, a pivotem ślizgu (czyli tak jakby wysokość pantografu w stanie złożonym) zachować w takiej samej lub zbliżonej wartości jak w pantografie wzorcowym. Wtedy nowo tworzony pantograf będzie przyzwoicie pracował podczas jazdy ze zmienną wysokością zawieszenia przewodu jezdnego.
Nadmienię, że można zmienić długości ramion i położenia pivotów, ale z zachowaniem proporcji. Będzie to również wymagało korekcji w pliku .mmd modelu. Takie skalowanie układu kinematycznego ma sens jedynie przy wydłużeniu ramion. Przy skróceniu ramion ślizg nie zostanie uniesiony dostatecznie wysoko.
A tutaj odpowiedź na pytanie postawione przeze mnie w tytule posta do której doszedłem, czy też właściwie doszliśmy wspólnie. Otóż poniżej wyjaśnienie co oznaczają poszczególne wartości parametru
pantfactors:, od czego zależą i do czego służą. Przypomnienie kodu z pliku .mmd poniżej:
pantfactors: -3.319 3.381 4.429 01. Wartość pierwsza. Oznacza położenie pierwszego pantografu wzdłuż osi Y pojazdu trakcyjnego. Położenie mierzymy od środka pojazdu do osi pracy ślizgu pantografu w kierunku ujemnym osi Y.
2. Wartość druga. Oznacza położenie drugiego pantografu wzdłuż osi Y pojazdu trakcyjnego. Położenie mierzymy analogicznie jak wyżej lecz w przeciwnym kierunku.
3. Wartość trzecia. Jest położeniem pivotu ślizgu w stanie złożonym na osi Z względem pionowej współrzędnej toru (tej jaką definiujemy w
track dla toru). Można tę wielkość ująć jako sumę trzech wartości
S+W+P, gdzie
S jest wysokością szyny (przyjęto dla innych obliczeń w symulatorze 0,18 m i wszystko wskazuje, że tutaj jest tak samo),
W jest wysokością w układzie współrzędnych pojazdu trakcyjnego na jakiej został umieszczony pantograf (mierzona od główki szyny czyli od zera na osi Z modelu pojazdu),
P jest wysokością pantografu czyli odległością mierzoną w pionie od pivotów ramion dolnych pantografu do pivotu ślizgu w stanie złożonym.
4. Wartość czwarta. Określiłbym tę wartość jako
wartość korygująca położenie ślizgu. Jest przydatna przy zabudowach pantografu na wysokości innej niż jest zabudowany
pantograf wzorcowy (4,035 m). W przypadku pantografu wzorcowego korekcja położenia ślizgu wynosi zero. Jest to oczywiste gdyż to dla niego właśnie skalibrowano wielkości, które określają położenie ramion i ślizgu. Należy zwrócić uwagę, na fakt, że gdy ten sam pantograf z EU07 303e.t3d / 303e.mmd umieścimy na innej wysokości to ślizg uniesie się o tyle wyżej o ile wyżej umieściliśmy cały pantograf. A więc, aby pracował on w prawidłowym zakresie, czyli by nie unosił się za wysoko musimy w pliku .mmd pojazdu trakcyjnego określić właśnie tę (czwartą) wartość
pantfactors:. Wartość ta liczbowo odpowiada wartości bezwzględnej różnicy między pionowym położeniem
pantografu wzorcowego a położeniem pionowym naszego pantografu umieszczonego na innej wysokości (a dokładniej jest to odległość pionowa pomiędzy odpowiednimi pivotami obu pantografów tej samej konstrukcji, typu). Ma to sens oczywiście tylko w przypadku umieszczania pantografu wyżej od wysokości na jakiej jest
pantograf wzorcowy. Gdybyśmy chcieli umieścić go niżej musielibyśmy przekonstruować pantograf i ewentualnie (lecz nie koniecznie) skorygować położenie ślizgu. Wartość czwarta
pantfactors: pozwala skorygować dodatkowo położenie ślizgu podczas pracy ze względu na różne położenie jego powierzchni pracy względem pivotu położenia ślizgu. W pantografie wzorcowym, jak na początku wspomniałem, powierzchnia ślizgu pokrywa się z pivotem położenia ślizgu. W praktyce podczas konstruowania pantografu (np. połówkowego) pivot ślizgu pantografu jest umieszczony niżej niż powierzchnia robocza ślizgu. A więc podczas pracy pantograf będzie się unosił za wysoko o tyle o ile niżej w stosunku do powierzchni pracy ślizgu jest umieszczony jego pivot. Z pomocą przychodzi nam
pantfactors: gdzie tę różnicę wpisujemy jako czwartą liczbę tegoż parametru (jako wartość bezwzględną). Ogólnie można powiedzieć, że na wartość czwartą parametru
pantfactors: składają się dwie wielkości i można ją ująć wzorem:
K+S, gdzie
K to korekcja ze względu na położenie pantografu w pionie, a
S to korekcja ze względu na odległość powierzchni ślizgacza od jego pivotu.
Na koniec chciałbym podkreślić, że są to moje wolne rozważania w tym temacie. Nadmienię, że konstruowany przeze mnie pantograf połówkowy przy powyższej metodyce rozumowania zachowuje się podczas pracy testowej bez zastrzeżeń.
Pozdrawiam i dziękuję kolegom (patrz post) za pomoc w rozwikłaniu tematu!
