W wielkim przybliżeniu:
Droga hamowania jakiegokolwiek poruszającego się obiektu zależy od jego prędkości początkowej i opóźnienia. Dla uproszczenia można przyjąć, że siła hamowania jest stała, ruch jednostajnie opóźniony i prostoliniowy, a prędkość końcowa jest równa 0. W przypadku hamowania (opóźnienia) mamy do czynienia z sytuacją, gdy przyśpieszenia ma wektor przeciwny do wektora prędkości. Opóźnienie zależy z kolei od masy obiektu i wypadkowej siły oddziałującej na niego przeciwnie do kierunku ruchu (odwrotnie niż przy przyspieszeniu, gdy wektory siły i prędkości mają ten sam kierunek). Wypadkowa oznacza, że uwzględnia np. siłę grawitacji w przypadku poruszania się po torze innym niż poziomy.
Z zasady zachowania energii wynika, że praca "W" wykonana podczas hamowania jest równa energii kinetycznej "E" obiektu przed rozpoczęciem hamowania.
Czyli: W=FS oraz E=(mV^2)/2 Zatem: FS=(mV^2)/2 Stąd S=(m*V^2)/2F
lub po uwzględnieniu, że F=m*a (czyli m=F/a) otrzymujemy:
S=(V^2)/2a
S - droga V - prędkość początkowa F - wypadkowa siła oddziałująca na obiekt m - masa obiektu a - przyspieszenie Wnioski:
1. Droga hamowania jest wprost proporcjonalna do masy obiektu, kwadratu jego prędkości i odwrotnie proporcjonalna do siły hamowania.
2. Przyspieszenie ciała jest wprost proporcjonalne do działającej na niego siły wypadkowej i odwrotnie proporcjonalne do jego masy.
3. Droga hamowania pociągu nie zależy od liczby wagonów, np. gdy wszystkie wagony są takie same, identycznie załadowane i mają takie same hamulce (czyli, gdy każdy wagon hamuje za siebie).